മുന്നറിയിപ്പോ തയ്യാറെടുപ്പോ ഇല്ലാതെ തിടുക്കത്തിൽ പ്രഖ്യാപിച്ച ലോക്ഡൌണിന്റെ ഫലമായി സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിലെ എൺപത് ശതമാനമോ അതിൽ കൂടുതലോ സാമ്പത്തിക ആവശ്യകത അപ്രത്യക്ഷമായി. ഇനി ഡിമാൻഡ് പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കുന്നതിന് പണം പമ്പ് ചെയ്യുക എന്നതാണ് ഏക പോംവഴി. പക്ഷെ..?
പ്രധാനമന്ത്രി നരേന്ദ്ര മോദിയുടെ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയ്‌ക്കുള്ള ഉത്തേജക പാക്കേജിന്റെ മൂന്നാം ഘട്ടത്തിലെ ഉള്ളടക്കത്തെക്കുറിച്ച് എൻ‌ഡി‌ടി‌വിയിൽ നടത്തിയ ചർച്ചയിൽ ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും ആദരണീയനായ സൈഫോളജിസ്റ്റുകളിലൊരാളായ യോഗേന്ദ്ര യാദവ് അതിനെ ‘വിനോദം’ എന്ന് പറഞ്ഞു. അപരാധം ഒഴിവാക്കാനായി തന്റെ വഴിക്കു പോകുന്ന ഒരു സൗമ്യ മനുഷ്യനാണ് യാദവ്, എല്ലാറ്റിനുമുപരിയായി ടിവിയിൽ. അതിനാൽ അദ്ദേഹത്തിന് ചിന്തിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഏറ്റവും പരിഷ്കൃതമായ പദമായിരുന്നു “വിനോദം”.
കുറച്ചുകൂടി തുറന്നടിക്കുന്നു, മൂന്നാമത്തെ വിഹിതം മാത്രമല്ല, മെയ് 12 ന് മോദി പരസ്യം ചെയ്ത മുഴുവൻ ‘ഉത്തേജക പാക്കേജും’ ഇല്ലാത്ത പണവുമായി നിരാശരായ പൊതുജനത്തിന്മേൽ കളിക്കുന്ന ഒരു ഭീമാകാരമായ ആത്മവിശ്വാസ തന്ത്രമാണ്.
ആദ്യം, 20 ലക്ഷം കോടി രൂപയിൽ, 1.7 ലക്ഷം കോടി രൂപ ഇതിനകം ലോക്ഡൌണിന്റെ ആദ്യ ദിവസങ്ങളിൽ സർക്കാരിന് വിതരണം ചെയ്തു. അതിനാൽ അതിന്റെ അഭിവാദ്യം വളരെക്കാലം കഴിഞ്ഞു. മറ്റൊരു 5.2 ലക്ഷം കോടി രൂപ റിസർവ് ബാങ്ക് വായ്പയായി വിതരണം ചെയ്യേണ്ടതായിരുന്നു, ഇത് 2010 മുതൽ അറിയപ്പെടാത്ത നിലയിലേക്ക് വായ്പയെടുക്കൽ നിരക്ക് കുറച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ വായ്പയെടുക്കുന്നവർ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. മാർച്ച് 27 ന് 3 ലക്ഷം കോടിയിൽ നിന്ന് ഏപ്രിൽ അവസാനത്തോടെ 8.4 ലക്ഷം കോടി രൂപയായി മാറിയ റിസർവ് ബാങ്കിന്റെ റിവേഴ്സ് റിപ്പോ അക്കൗണ്ടിൽ ആ പണം മുഴുവൻ പാർക്ക് ചെയ്യുകയല്ലാതെ വാണിജ്യ ബാങ്കുകൾക്ക് മറ്റ് മാർഗങ്ങളില്ല.
മോദിയും ധനമന്ത്രി സീതാരാമനും റിസർവ് ബാങ്കിന്റെ പരാജയത്തിൽ നിന്ന് ഒരു പാഠം പഠിച്ചിരിക്കണം, പക്ഷേ അവർ അങ്ങനെ ചെയ്തില്ല. അതിനാൽ, വായ്പകൾക്കായി ക്യൂ ആരംഭിക്കാൻ നിർമ്മാതാക്കൾക്ക് കുറച്ചുകൂടി പ്രോത്സാഹനം മാത്രമേ ആവശ്യമുള്ളൂ എന്ന വിശ്വാസത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ് അവർ നൽകിയ മഹത്തായ വാഗ്ദാനങ്ങളെല്ലാം.
ഒരു ചെറിയ ഭാഗം ഒഴികെ എല്ലാം മെയ് 13, 14, 15 തീയതികളിൽ സീതാരാമൻ പ്രഖ്യാപിച്ച 10.8 ലക്ഷം കോടി ‘ഉത്തേജനം’ “എല്ലാവർക്കുമായി എന്തെങ്കിലും” എന്ന തലക്കെട്ടിലുള്ള പദ്ധതികളുടെ കീഴിൽ ബാങ്കിംഗ് സംവിധാനത്തിലേക്ക് പുതിയ ലിക്യുഡിറ്റി കുത്തിനിറക്കുന്നു. സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തെക്കുറിച്ചോ ബാങ്കിംഗിനെക്കുറിച്ചോ യാതൊന്നും അറിയാത്ത ഒരു പൊതുജനത്തിൽ നിന്ന് പരമാവധി രാഷ്ട്രീയ മൈലേജ് നേടുന്നതിനാണ് ഇവ രൂപകൽപ്പന ചെയ്തിരിക്കുന്നത്.
രാജ്യത്തിന് വളരെയധികം ആവശ്യമുള്ളതിന്റെ ചെറിയൊരു ഭാഗം – സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിലേക്ക് വൈദ്യുതി ചെലവഴിക്കുന്നതിന്റെ തുക – തുച്ഛമായ 66,250 കോടി രൂപയാണ്. ഇതിൽ 62,750 കോടി രൂപ അഡ്വാൻസ് ടാക്സ്, പ്രൊവിഡന്റ് ഫണ്ട് റിബേറ്റുകളായി പോകുന്നു, അവർക്ക് ഇതിനകം ജോലി ഉള്ളതിനാൽ ആവശ്യമില്ലാത്തവർക്ക്.
മോദിയും സീതാരാമനും ചെയ്യാത്തവർക്കായി നീക്കിവച്ചിട്ടുള്ളതെല്ലാം – കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികൾ രാത്രിയിൽ ദേശീയപാതകളിലൂടെ കൈവണ്ടിയിൽ ചുമടും കുട്ടികളുമായി ചവിട്ടിമെതിക്കുന്നത് ഞങ്ങൾ കാണുന്നു; തിന്നാൻ വേണ്ടി പപ്പായ തൊലി അഴുക്കുചാലിൽ നിന്ന് പുറത്തെടുക്കുന്ന വൃദ്ധൻ ; കുട്ടിയുടെ വിശപ്പടക്കാൻ റോഡിൽ ചിതറിയ പാൽ ശേഖരിക്കുന്ന യുവ പിതാവ് – അതാകുന്നു 3,500 കോടി. 
ഇത് 0.175% ആണ് – അതായത് മെയ് 12 ന് മോദി വാഗ്ദാനം ചെയ്ത ഓരോ രൂപയുടെയും ആറിലൊന്ന്. ഇത് പോലും പണമായിട്ടല്ല, ദയയോടെയാണ് നൽകേണ്ടത്. ഒരാൾക്ക് പ്രതിമാസം 5 കിലോ ധാന്യവും ഒരു കുടുംബത്തിന് ഒരു മാസത്തേക്ക് ഒരു കിലോ കടലയും. അതുതന്നെ രണ്ടുമാസത്തേക്ക് മാത്രമാണ്. സീതാരാമൻ പാചക എണ്ണയും ഉപ്പും മറന്നുവോ? അതോ അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചില്ലേ?
ഇത് രാജ്യത്തിന്റെ “മൈക്രോ ഫണ്ടമെന്റലുകൾ” സംരക്ഷിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹത്താൽ സാമ്പത്തിക വിദഗ്ധരിൽ ജന്മമെടുത്ത മിതവ്യയമല്ല, മറ്റുള്ളവരുടെ വേദന അനുഭവിക്കാനുള്ള കഴിവില്ലായ്മയിൽ നിന്നുടലെടുത്ത കരുണയില്ലായ്മയാണ്.
മാർച്ച്, ഏപ്രിൽ മാസങ്ങളിൽ ‘റിപോ റേറ്റ്’ ബന്ധിത വായ്പയെടുക്കുന്നതിനെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നതിൽ മോദിയും സീതാരാമനും പഠിച്ചിരിക്കണം, നിർമ്മാതാക്കൾ കർഷകരോ വ്യാപാരികളോ സംരംഭകരോ ആകട്ടെ, ന്യായമായ ആത്മവിശ്വാസമുള്ളപ്പോൾ മാത്രമേ ബാങ്കുകളിൽ നിന്ന് വായ്പയെടുക്കാനാകൂ. അവർക്ക് അവരുടെ ഉൽപ്പന്നം വിൽക്കാൻ കഴിയും. ആ ആത്മവിശ്വാസമാണ് മോദിയുടെ അസൂത്രിതമല്ലാത്ത ലോക്ഡൌൺ നശിപ്പിച്ചത്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മഹത്തായ പുനരുജ്ജീവന പദ്ധതി പുനസ്ഥാപിക്കുന്നതിൽ പരാജയമാകും.
കഴിഞ്ഞ ആറ് ആഴ്ചയ്ക്കുള്ളിൽ 114 ദശലക്ഷത്തിലധികം ആളുകൾക്ക് തൊഴിൽ നഷ്ടപ്പെട്ടു . ഇവരിൽ 91 ദശലക്ഷവും പ്രതിദിന വേതനക്കാരാണ്, എന്നാൽ 17 ദശലക്ഷത്തിലധികം പേർ ജോലിയിൽ നിന്ന് പിരിച്ചുവിട്ടവരാണ്. തകർന്ന അവരിൽ നിന്ന് അവകാശപെടാനുള്ളത് 100,000 കോടി രൂപയാണ് ഒരു മാസം, ആലോചിച്ച് നോക്കൂ, ഒരു തൊഴിലില്ലാത്ത വ്യക്തി നേരത്തെ ഉള്ളതിനേക്കാളും കുറഞ്ഞത് പ്രതിമാസം 8700 രൂപ ചിലവഴിക്കുന്നത്, അന്തംവിടും. 
പിന്നെ ഇടത്തരക്കാരും സമ്പന്നരും വീടുകളിൽ പൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നു, ഭക്ഷണത്തിനും മദ്യത്തിനും അതീതമായി ഒന്നും വാങ്ങുന്നില്ല. അതിനാൽ കഴിഞ്ഞ രണ്ട് മാസമായി വാഹനങ്ങളുടെയും ഇരുചക്ര വാഹനങ്ങളുടെയും വിൽപ്പന പൂജ്യമാണ്. എയർകണ്ടീഷണറുകൾ, റഫ്രിജറേറ്ററുകൾ, ടിവി സെറ്റുകൾ, ആക്സസറികൾ എന്നിവ തഥൈവ! വിനോദത്തിനും ആതിഥിസൽക്കാരം, എയർലൈൻ, ട്രെയിൻ, ബസ് ഗതാഗതം എന്നിവയും തഥൈവ!. ഇവയെല്ലാം ചേർത്ത് സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിലെ 80 ശതമാനമോ അതിൽ കൂടുതലോ ആവശ്യകത അപ്രത്യക്ഷമായി.
ഇതിനിടയിൽ അര ഡസൻ എയർലൈനുകൾ, തുല്യ എണ്ണം ഷിപ്പിംഗ് കമ്പനികൾ, 271,000 അല്ലെങ്കിൽ കൂടുതൽ ഫാക്ടറികൾ, 65 മുതൽ 70 ദശലക്ഷം ചെറുകിട, മൈക്രോ സംരംഭങ്ങൾ, ഒരു ലക്ഷത്തിലധികം മീൻ‌പിടുത്തവള്ളം, ജോലി നിർത്താൻ നിർബന്ധിതരായ നിരവധി ദശലക്ഷം ചെറിയ മത്സ്യത്തൊഴിലാളികൾ എന്നിവർ തകർന്നടിയുന്നു.
കൈമാറ്റം ഉറപ്പില്ലാതെ പുതിയ വായ്പകൾ എടുക്കുക, ഒരേ നിരയിലുള്ള വാഗ്ദാനം ചെയ്യാതെ പോലും, അതാകും അവരുടെ മനസ്സിലുള്ള അവസാന കാര്യം. അതിജീവനമാണ് ആദ്യം വരുന്നത്, സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിലേക്ക് ഒരു വലിയ വാങ്ങൽ ശേഷി ഉണ്ടാകുമ്പോൾ അവ നിലനിൽക്കുമെന്ന് അവർക്ക് ഉറപ്പുണ്ടാകും. ഇന്ത്യൻ സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തിലെ ഓരോ വിദ്യാർത്ഥിയും, ബഹുമാനിക്കാൻ യോഗ്യരായ ഓരോ രാഷ്ട്രീയ നേതാവും, രാജ്യത്തെ ഓരോ വ്യവസായിയും, ആവശ്യം പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കാനും നിലനിർത്താനും സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിലേക്ക് പണം പമ്പ് ചെയ്യണമെന്ന് സർക്കാരിനോട് അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു. 
മറ്റ് രാജ്യങ്ങളിലെ ഗവൺമെന്റുകളിൽ നിന്നും അറിയാവുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ പഠിക്കേണ്ടതുണ്ട് – ഏതെങ്കിലും സാമ്പത്തിക ദുരന്തത്തിൽ നിന്ന് വേഗത്തിൽ വീണ്ടെടുക്കേണ്ടതിന്റെ ആദ്യ ആവശ്യം ആവശ്യകത പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കുക എന്നതാണ്. സമ്പന്ന രാജ്യങ്ങളിലെ ഗവൺമെന്റുകൾ ധനക്കമ്മി കണക്കാക്കുന്നത് നിർത്തി, കാരണം ആവശ്യകതയും വരുമാനവും തകർന്നാൽ, സർക്കാർ അധിക പൈസ ചെലവഴിക്കാതെ ധനക്കമ്മി മേൽക്കൂരയിലൂടെ ഒഴുകും. അതിനാൽ കീനേഷ്യൻ (എകണോമിക് തിയറി) പമ്പ് പ്രൈമിംഗ് മാത്രമാണ് ഒറ്റമൂലി.
ഈ അടിസ്ഥാന സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രം മോദിക്കും സീതാരാമനും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്തതാണോ? അത് തീർച്ചയായും അവരുടെ സാമ്പത്തിക ഉപദേഷ്ടാക്കളുടെ ധാരണയ്ക്ക് അതീതമായിരുന്നില്ല, സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയെ തിടുക്കത്തിൽ അടച്ച മോദി ആരെയും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല.
അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആവേശത്തിൽ വിശദീകരണം കണ്ടെത്തണമെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു. ഇത് മോദിയെ തിടുക്കത്തിലുള്ള തീരുമാനങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കുന്നു, തുടർന്നുള്ള, കേവലമായ, മോദി ഒരു തെറ്റ് ചെയ്തുവെന്ന് സമ്മതിക്കാനുള്ള കഴിവില്ലായ്മ. ഗുജറാത്ത് കലാപത്തിന് മുമ്പ് അദ്ദേഹം ഇത് ആദ്യമായി കാണിച്ചത് ഗോദ്ര ട്രെയിൻ കത്തിക്കുന്നത് ‘മുൻകൂട്ടി ആസൂത്രണം ചെയ്ത ഇസ്ലാമിക ഭീകരത’യാണെന്ന് അദ്ദേഹം തിടുക്കത്തിൽ പ്രഖ്യാപിക്കുകയും തീപിടുത്തം ഒരു അപകടമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമായിരിക്കില്ലെന്ന് വ്യക്തമായപ്പോൾ ആ നിലപാടിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞുമാറാൻ വിസമ്മതിക്കുകയും ചെയ്തു.
പൈശാചികവൽക്കരണത്തിലൂടെ അദ്ദേഹം അത് വീണ്ടും ചെയ്തു, മൂന്നാമത്തെ തവണ ഇടപാടുകൾക്ക് തിടുക്കവും തെറ്റായതുമായ ചരക്ക് സേവന നികുതി ചുമത്തിയപ്പോൾ അത് വാഹന വിൽപ്പനയിൽ 40% ഇടിവുണ്ടാക്കുകയും ധാരാളം ചെറുകിട സംരംഭങ്ങളെ അടച്ചുപൂട്ടാൻ നിർബന്ധിക്കുകയും ചെയ്തു. 160 ദശലക്ഷം തൊഴിലാളികളെയും 70 ദശലക്ഷത്തിലധികം സംരംഭങ്ങളെയും എല്ലാത്തരം നൂറു ദശലക്ഷം കടകളെയും എങ്ങനെ ബാധിക്കുമെന്നതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാതെ ഒറ്റരാത്രികൊണ്ട് സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ അടച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം ഇപ്പോൾ ഇത് നാലാം തവണ ചെയ്തു.
എല്ലാ അവസരങ്ങളിലും, തന്റെ വിഢിത്തവുമായി അദ്ദേഹം മുന്നോട്ട് പോവുകയാണ്, ഊക്കുള്ള ഏതാണ്ടൊരൂ ഉന്മത്തൻ, തോൽവിയുടെ താടിയെല്ലുകളിൽ നിന്ന് വിജയം തട്ടിയെടുക്കുന്നതുവരെ മുന്നോട്ട് പോകാനുള്ള ദൃഢനിശ്ചയം. വാങ്ങൽ ശേഷിയുടെ ഒരു വലിയ ഇൻഫ്യൂഷൻ ഇപ്പോൾ ഒരിക്കലും സംഭവിക്കില്ല, കാരണം അദ്ദേഹം ഒരു തെറ്റ് ചെയ്തുവെന്നത് ഒരു നിശബ്ദ പ്രവേശനമായിരിക്കും. അത് സംഭവിക്കില്ല, കാരണം നരേന്ദ്ര മോദി തന്റെ വശ്യത അദ്ദേഹത്തിന്റെ തെറ്റില്ലായ്മയെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നുവെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു.
‘എന്ത് വില കൊടുത്തും സ്വാശ്രയത്വം’ എന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ പെട്ടെന്നുള്ള വിളമ്പരത്തിന്റെ ഏക വിശദീകരണം അതാണ്. ലോക്ഡൌൺ ഒരു അഗ്നി പരിക്ഷയായി മാറിയ ദുരിതത്തെ അദ്ദേഹം മാറ്റുകയാണ് , അതിലൂടെ ഇന്ത്യ മുമ്പത്തേതിനേക്കാൾ ശക്തവും നിർമ്മലവുമായി ഉയർന്നുവരാൻ ഇന്ത്യ കടന്നുപോകണം. അദ്ദേഹത്തെ വോട്ടുചെയ്ത വഞ്ചിതരായ ആട്ടിൻകൂട്ടത്തെ ഒന്നിച്ച് അധികാരത്തിൽ നിലനിർത്തുക മാത്രമല്ല, 19 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ മുതൽ വിശ്വസ്തനായ പ്രചാരകനായിരുന്ന ആർ‌എസ്‌എസിനെ വിശ്വസിക്കുന്നത് തുടരുകയെന്നതാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം. ഇതിനെക്കുറിച്ച് ശരിയാണെങ്കിൽ, ആർ‌എസ്‌എസിന് മാത്രമേ ഇന്ത്യയെ നാശത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കാൻ കഴിയൂ – അദ്ദേഹത്തിന്റെ നയങ്ങളിൽ മാറ്റം വരുത്താൻ പ്രേരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്.
The views and opinions expressed in this article are those of the authors and do not necessarily reflect the official policy or position of OPENPRESS
