പുറത്തേക്കുള്ള വാതിലുകളടയുമ്പോള്‍..
യാത്രകള്‍ സ്വന്തം ആത്മാവിലേക്കാവട്ടെ.
പവിത്രമായ ദേവാലയങ്ങളുണ്ടവിടെ,
ദൈവത്തിന്‍റെ മനോഹരമായ ഭാവങ്ങളും.
ശാന്തിയുടെ ആ കല്‍പ്പടവുകളില്‍
വെറുതെയങ്ങനെയിരിക്കാം കുറച്ച്..
പിന്നെ!
പ്രത്യാശയുടെ കഥകളും, പ്രണയത്തിന്‍ കവിതകളും
പൂവിട്ടു നില്‍ക്കുന്ന ഉദ്യാനത്തിലൊന്നലയണം.
ശേഷം!
ഗൃഹാതുരത പാകിയ ഇടവഴികളിലൂടെ
പതിയെ നടന്നു പോയ്..
ഓര്‍മ്മകള്‍ തെളിനീരായൊഴുകുന്ന
പുഴയിലിറങ്ങിയൊന്നു ഹൃദയം നനച്ചിടാം..
അങ്ങനെ ചൈതന്യമേറ്റു തിരിച്ചു നടക്കുന്നേരം
ആ വാതിലുകള്‍ മലര്‍ക്കെ തുറന്നിട്ടേക്കണം
പരക്കട്ടെ ഈ ജീവിതത്തിന്‍റെ സുഗന്ധം
നമുക്കു ചുറ്റും സ്നേഹമായും കാരുണ്യമായും..
The views and opinions expressed in this article are those of the authors and do not necessarily reflect the official policy or position of OPENPRESS
